A co, jeśli Odwaga Jednostki musi graniczyć z szaleństwem, bo tylko tak da się ochronić i uratować Większość…?
XXII
lubelskie Konfrontacje Teatralne, dzień pierwszy. George Orwell
versus Tarik Saleh: Wielki Brat już nie musi patrzeć… Teraz ma od
tego maleńkie szpiegujące nanobooty!
„Metropia”
w reżyserii Tarika Saleh; na podstawie scenariusza Fredrika Edin,
Stiga Larsson orazTarika Saleh.
Pod
koniec tysiąclecia zabrakło surowców naturalnych. Od dawna
przeludniona Matka Europa zaczęła się dusić: bezrobocie,
hiperinflacja, bezdomność, emigranci.
Nagle, jak Biały Królik z Kapelusza, pojawił się Ivan Bahn –
szef korporacji TREXX-, połączył w jedną giga-sieć wszystkie
europejskie linie metra, tworząc Metropię czyli paneuropejskie
Metro.
„(…)
Kiedy podróż stała się tak szybka i przyjemna, iż przestała
Pani w ogóle myśleć i pamiętać, że jest Pani w Podróży…?
TREXX – tak prosto odkrywać Nowe...(...)”
Jak
za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, rozwiązało się całe
mnóstwo problemów. Z Kopenhagi do Sztokholmu kwadrans, do Paryża:
niecałe trzy kwadranse, do Lizbony czyli na Rubieże niecałe dwie
godziny; żyć nie umierać! Europejczycy pokochali podróżowanie,
stali się nomadami obsługującymi wszechpotężne calllines,
uzależnionymi od mediów i wszech-obecnie ogłupiającego
teleturnieju „Asylum”.
Dzielącymi dobę na Metropię, pracę „na słuchawce”,
kibicowanie teleturniejowi i sen. Więzi rodzinne prawie nie
istnieją, seks, pasje i relacje to coś archaicznego i wręcz
szkodliwego. Liczy się tylko Hiper-cenny Czas, wygląd i nie
wychylanie się. Wygląd czyli wszechobecny szampon DANGST,
bo
to
Włosy świadczą
o pozycji Człowieka. Przynajmniej o tyle
winien
zadbać, jeśli już go nie stać na Wypożyczalnię Reputacji (tak,
tak, nie przywidziało Wam się: Wygląd i Opinia rządzą i tworzą
Człowieka!).
Co
prawda są tacy, którzy po staremu jeżdżą na rowerze, nie wchodzą
do Metra (bo tam się coś dziwnego z ludźmi dzieje), dawno
wyrzucili telewizor, a nawet (o zgrozo!) czytają książki, marnując
czas nad tymi papierowymi rzędami znaczków; kto by ich słuchał,
tym bardziej zwracał na nich uwagę?! Stoją sobie przed budynkami
TREXX, w ochraniaczach na butach, namawiają na nie wchodzenie do
metra, nie korzystanie, nie używanie tego DANGSTA (jakiś podejrzany
jest ten szampon, słyszy się po nim cudze głosy w głowie, obce
myśli, to nie jest normalne…?!); śmieszni, dziwni ludzie,
niedzisiejsi jacyś...
Tego
pokroju jest właśnie Roger Olofsson: pracuje jako callvoice, do
pracy jeździ swoim starym kochanym rowerem, od siedmiu lat ma stale
jedną i tą samą dziewczynę Annę, nie lubi telewizji . Zamknięty
w sobie, nieufny, nikomu naprawdę i do końca nie wierzy, stale ma
spiskowe teorie dziejów. Jednak pewnego poranka ktoś mu scentrował
jego ukochanego kompana, nieuchronnie zmuszając go do przekroczenia
progu zdezelowanego budynku z neonem TREXX… Potem nagle przyszedł
Głos w głowie, doprowadzając go niemalże do obłędu.To
był początek spirali zdarzeń, od których nie było już odwrotu,
które stać się musiały, były Rogerowi pisane!
Zasadniczo
dobrze było w jego
świecie, z własnymi „wielkimi” (jak na jego skalę) traumami
i
kompleksami,
z uładzonym porządkiem. Zbytnio
chyba nie zauważał jak bardzo rutyna zżerała nie tylko jego, ale
Annę, wspólne życie, uczucia, więzi. Jego odwaga wynikła nie z
siły woli, lecz ze
splotu
wypadków oraz
introwertyzmu
podlanego oceanem podejrzliwości i
swoistego asekuranctwa (Się nie będę wychylał, ufał, zwierzał –
ja wiem i tak swoje, a oni niech mi nie wierzą –, jeszcze wyjdzie
na moje, będą mnie przepraszać…!). Fredrik
Edin, Stig Larsson,Tarik Saleh
stworzyli zgoła nietypowego protagonistę: bohaterem został z
wkurzenia, konieczności, po drodze strachu. Tylko, że ten strach
nie jest paraliżujący, on go wręcz napędza do działania,
pokonywania kolejnych wewnętrznych barier, kompleksów,
przeciwności. W chwili zabójstwa swojego „Wewnętrznego Głosu”
znika introwertyk Roger
Olofsson;
na jego miejsce staje się wściekły, absolutnie nikim i niczym nie
przejmujący się zdeterminowany facet, który zdolny jest do
absolutnie wszystkiego, by skończyć z giga-korporacją,
wszech-śledzeniem, niszczeniem Dobra i Szczęścia w ludziach.
Stając się bohaterem mimo woli, tak naprawdę pragnie tylko
jednego: by ktoś przywrócił mu jego spokojne i bezpieczne życie,
by znowu choć przez chwilę być szczęśliwym! W świecie Metro-
Europy A.D. 2024 naprawdę nie jest to proste, łatwe, bezpieczne,
tym bardziej oczywiste; nawet nie za bardzo wiadomo, czy ludzie
jeszcze w ogóle tego potrzebują… Cz jeszcze pamiętają takie coś
jak Szczęście, Przyjaźń czy Miłość…?
Przerażająca
i niebezpiecznie aktualna jest ta wizja, którą stworzono w
„Metropii”,
ale tym bardziej cenna, ważna i warta rozwagi, namysłu, dyskusji.
Nie
tylko z racji swojej formy*,
ale
głównie z przesłania, wizji
i jej skutków; to już nawet nie jest futurologia, to
potwornie aktualna rzeczywistość, w dodatku pączkująca i
namnażająca się jak wielki medialno – społeczny nowotwór…!
Dawno
żaden film, tym bardziej animacja tak mnie nie „przenicowały
szywrot na wywrot”… Tarikowi Saleh udała się sztuka
niesamowita, stworzył
film do którego się wraca, oglądając go z jednej strony
artystycznie, z drugiej zaś ku przestrodze...
„(...)Underneath
the sky where the cold winds cross
There
is an ocean where data flows
One
man in a boat out on the sea
A
sea of little bits of you and me(...)
Let
it all go, set it all free
You
let the whole wide world see
Exactly
what is going on
Exactly
who is looking on(...)
Some
say you're a patriot
Some
call you a spy(...)
In
the heart of the free world
In
the home of the brave you gave up everything
To
bring down the veil(..)
There's
no safe place to go
Now
you've let that whistle blow
Show
exactly what is going on
Show
exactly who is looking on
Let
it all go
Set
it free
Let
it all go
Let
it go free
Set
it free(...)
Information
flow
Information
flow
Information
flow(...)”*
METROPIA.
Reżyseria Tarik Saleh.. Art Director Martin Hultman. Scenariusz
Fredrik Edin, Stig Larsson,Tarik Saleh. Reżyseria animacji Christian
Ryltenius Sluggerfilm. Lead Animator Isak Gjertsen. Muzyka Krister
Linder. Reżyseria Dźwięku Eddie Simonsen Mainstream. Zdjęcia
Sesse Lind. EDITING Johan Söderberg; Voice actors: Vincent Gallo,
Juliette Lewis, Udo Kier, Stellan Skarsgård, Alexander Skarsgård,
Sofia Helin.
PRODUCER
Kristina Åberg LINE PRODUCER Jon Wigfield CO-PRODUCERS Tomas
Eskilsson, Film i Väst, Gunnar Carlsson, SVT, Birgitta Holmar,
Sandrew Metronome, Mikael Olsen, Zentropa, Eric Vogel, Tordenfilm.
Przy
artystycznym wsparciu: Swedish Film Institute, Peter ”Piodor”
Gustafsson, Danish Film Institute, Mette Damgaard Sörensen,
Norwegian Film Institute, Eurimages, Media Program, Nordisk Film &
TV Fond, Eva Faerevaag, Film Gävleborg.
We
współpracy z: Canal+, NRK, YLE.
Język
English. Czas trwania 80 min.
Data
oficjalnej premiery: 3 września 2009 International Film Festiwal
Venice.
Data
polskiej premiery: 9 września 2009 Warsaw Film Festival
Data
projekcji: 6 października 2017, dzień pierwszy XXII Konfrontacji
Teatralnych
zdjęcia użyte w tekście są oficjalnymi fotosami promocyjnymi filmu METROPIA; Źródło:www.atmo.se
*animacja
rednerowana behawioralnie: trudna, skomplikowana, czaso- i
funduszochłonna,
po więcej zapraszam pod
te adresy:
https://www.britannica.com/topic/computer-graphics#ref886755,
http://argusrender.com/en/category/animation,
https://en.wikipedia.org/wiki/Physically_based_animation...
* Cytowany tekst pochodzi z utworu „THE Veil”, który Peter Gabriel stworzył na potrzeby filmu filmu Olivera Stone „Snowden”
https://genius.com/Peter-gabriel-the-veil-lyrics, http://petergabriel.com/release/the-veil/, http://www.imdb.com/name/nm0300272/?ref_=nv_sr_1